علی‌اکبر صالحی چندی پیش، از دستگیری چهار خرابکار هستهای خبر داد و آن را تلاش‌های دشمنان برای ضربه زدن به تأسیسات هستهای کشور توصیف کرده بود.حال وزیر اطلاعات دولت تدبیر اعلام کرده این افراد «خرابکار» نبودند بلکه به دلیل آنکه در محوطه سایت، ضایعات آهن و فولاد وجود داشته زیر دیوار یک متر و نیمی که دور محوطه است، رفته و فنس را سوراخ کرده بودند تا این ضایعات را در بازار بفروشند. به گفته ی ربیعی سارقان مذکور از اهالی روستاهای اطراف و سابقه دار بوده اند!
...
خب! در نظر داشته باشید یک " دزد " چقدر " دزد " است که پس از هفته ها بازجویی و شکنجه، پرنسیب اش را زیر پا نگذاشته و دزد مانده و به جاسوس اجیر شده ی موصاد استحاله نشده است!
بعد در نظر بگیرید که اهالی روستاهای اطرافِ تاسیسات اتمی ایران از دایره ی درک انتزاعی " حق مسلم " چقدر بیرون مانده اند که برای مادیت بخشیدن به " حق خود " حفره ای در یکی از فوق امنیتی ترین استحکامات حکومت ایجاد کرده اند.
در نظر داشته باشید که این اهالی روستاهای اطراف نه پهباد بوده اند که با غرور ملی رهگیری و مصادره شوند و نه استاکس نت هستند که ارتش سایبری به دامشان بیاندازد. اینها نه طبقه ی متوسط کلان شهرهای ایران هستند که بابت مکالمه تلفنی حسن و حسین در میادین اصلی شهر خروس قندی تُخس کنند و نه سمپاتهای جنگ طلبهای داخل و خارج اند که بخواهند خللی در روند مذاکرات ایجاد کنند. اینها در حاشیه ماندگان و مطرودانی اند که بی تفاوت به تمام این دو گانه ها به قول آصف بیات به " پیشروی آرام " خود حتی تا بیخ گوش فلان رآکتور ادامه می دهند تا قطعات نیروگاه هسته ای را اسقاطی کنند و در بازار ضایعات به مایه نزدیک کنند.
اینها همان بچه های زیر پل جوادیه و پاسگاه نعمت آباد، تزریقی های اتابک و فلاح و هاشم آباد، کارتن خوابهای مسعودیه و مسگر آباد ، روز مزدهای مامازن و رباط کریم، کارگرهای فصلی قائمیه و سر تپه، پیک موتوری های پامنار و امامزاده یحیی هستند.
اوه! خصم اصلی اینها هستند. همینجا بیخ گوش دولت . آنها که بی نام و گمنام ، دسته دسته در خیابانهای شهر گردانده می شوند و هر طلوع آفتاب چند تاشان پشت دیوارهای محصور زندانهای عادی سهمیه ی طنابشان را نقد می کنند.
آنها که سعی می شود خانه هایشان هر روز از بهارستان و حر دورتر شود. آنها که خوب میدانیم اگر در و پنجره بیرونشان کنند، از زیر دیوارِ بتونی کانال حفر می کنند و وارد می شوند.
آنها که سَر آزادی داد می زنند: انقلاب دربست!
